Olympische verwachtingen, Olympische resultaten..

In de periode van de Olympische Spelen in Rio sta ik keer op keer 's ochtends op met de vraag 'hoe is het de NL olympische spelers vannacht weer vergaan?' Ik ben te weinig sportfan en misschien ook wel wat te lui om steeds de wekker te zetten in de vakantieperiode, ik volg het meer via de korte samenvattingen. En bijna iedere ochtend vraag ik me dan af 'waren de verwachtingen te hoog of zijn de prestaties onder de maat geweest?' Er ontstaat bij mij langzaamaan een beeld dat de grote 'kanshebbers' herhaaldelijk achter het net vissen en onverwachte spelers juist onverwachte resultaten hebben laten zien. Dit roept vooral de vraag op naar verwachtingen en de schijnbare maakbaarheid van resultaten. En hoe zit het eigenlijk met het sportklimaat als spelers die niet gewonnen hebben eerder naar huis moeten en daarmee niet meer de mogelijkheid hebben om hun collega's aan te moedigen?
In organisaties spelen dit soort zaken ook. Want hebben we niet allemaal soms erg hooggespannen verwachtingen bij sommige 'kanshebbers' en zien we niet juist andere spelers, van wie we het misschien wat minder hadden verwacht onverwacht, ineens bloeien? Natuurlijk moet je als leidinggevende verwachtingen uitspreken en resultaten definiëren, maar het 'managen' van verwachtingen kent ook in organisaties zeker zijn beperkingen. En verwachtingen zijn er om gaandeweg bij te stellen, rekening houdend met de omstandigheden. Het samen creëren van een goed werk- en leerklimaat moet mijns inziens daarentegen nooit onderschat worden als basis voor goede resultaten en teamgevoel. Juist dan komen misschien wel de onverwachte dingen tot stand.. En tel met elkaar vooral je zegeningen en niet alleen je medailles...